Λεω ....ειρήνης...φορείο

Σήμερα μπήκα σε πολλά λεωφορεία, 5 για την ακρίβεια και σε ένα bus και μου κόλλησαν οι λέξεις Λεωφορείο και bus και μαζί το ερώτημα πού πας, πού πάμε και πώς πάμε...

Ας ξεκινήσω από την ετυμολογία αυτών των λέξεων που τις ξέρουμε από μικρά παιδιά, αλλά εγώ προσωπικά δεν είχα αναρωτηθεί για την καταγωγή τους. Του λαού τα φορεία (λαός, γενική λεώς + φορείο =λεωφορείο), για όλους προορισμένα bus που βγαίνει από το λατινικό omnibus δοτική πληθυντικού του επιθέτου omnis = όλος-η-ο, δηλαδή σημαίνει για όλους.

Και τα έξι ήταν γεμάτα από κόσμο με οδηγούς ηρωϊκούς στη ζούγκλα των Αθηνών από αναρριχόμενο, διακλαδιζόμενο και κατακυριεύον μπετόν, αναθυμιάσεις των ιερών αντικειμένων, σύγχρονων φετίχ μας, των αυτοκινήτων να ανταγωνίζονται με το μπετόν ποιό θα πρωτοκαταλάβει τον τόπο αφήνοντας χωρίς χώρο τους ανθρώπους μπουχτισμένους μέσα σε αυτά ή ανάμεσά τους, από το πολύ καυσαέριο, τον λίγο ουρανό και το ελάχιστο πράσινο. Με το Έκτο, το Velvet bus περιπλανήθηκα, σαν θεατής μόνο δυστυχώς, και εκτός Αθηνών σε άλλες 6 πόλεις και σε ένα χωριό στην Ελλάδα με επιβάτες δημιουργικούς ροκάδες και τον οδηγό του τον ανακήρυξα με συνοπτικές διαδικασίες(ΓΙΑΤΙ ΕΤΣΙ!) τον πιο αγαπημένο μου οδηγό.

Όλες αυτές οι διαδρομές με έκαναν να παρομοιάσω και την ζωή με ένα λεωφορείο bus όπου γίνεται μία συνεχής μεταφορά αισθήσεων, σκέψεων και ενεργειών από τον καθένα μας σαν να είμαστε όλοι ένα λεωφορείο που μεταφέρει πολλά λεωφορεία...
Ο καθένας επιβάτης στο δικό του λεωφορείο, γέννημα του καιρού του, του λαού, της κοινωνίας να τον μεταφέρει σε λίγο πολύ ίδιες αλλά και διαφορετικές διαδρομές και στάσεις, αφού κάθε οδηγός είναι και αλλιώς ....

Και εγένετο ειρήνης_ΛΕΩφορείο

Για αυτά που μεταφέρω θα λέω με σκοπό την ειρήνη με όσα με απασχολούν, ενδιαφέρουν γιατί η ειρήνη είναι αδύνατο να κατακτηθεί στην απομόνωση και χωρίς τη φωνή του καθενός μας. Τώρα αν θα μπορέσει να πραγματοποιηθεί δύο πράγματα μόνο έχω να πω ότι 1)η ειρήνη είναι σε φορείο ίου ίου ίου και 2) μια οπτική λιγότερο δραματική και πιο πρακτική: την ειρήνη την φέρουμε μέσα μας ο καθένας και όλοι μαζί και θα την φέρναμε αν πιάναμε ο ένας το χέρι του άλλου...

Απόσπασμα από το ντοκιμαντέρ Velvet Bus της
Graziella Kanellou: {http://www.youtube.com/watch?v=f7YZpAdoYKE}