ΘΑ ΠΑΡΩ ΦΟΡΑ ΚΙΤΡΙΝΑ ΠΟΔΗΛΑΤΑ

http://www.youtube.com/watch?v=cWi75SD-t2I

Happy Crisismas and A happy new eye, so that you can yearn for a happy new year

Τί να πω κι εγώ για αυτά που ζούμε αυτόν τον μήνα ή μήπως εδώ και αρκετά χρόνια? επιβάτης εγώ παθητικός και μαζί ενεργητικός και να το πώς...
Όλα τα είπε ο άγνωστος συγγραφέας με αυτή την ευχή πάνω στα Προπύλαια

Happy Crisis and a Happy New Year

Το άλλαξα λίγο αυτό που έγραψε στον τίτλο για να πω το αυτονόητο, ότι η κρίση είναι δική μας και το μάτι μας, συνεκδοχικά δηλώνοντας την ματιά μας, καλό θα ήταν να γίνει νέο, να το αυτοπροστατέψουμε, να το φροντίσουμε, να το κάνουμε πιο ικανό γιατί είναι αυτό που πιστεύουμε πιο πολύ(βλέπε την έκφραση το είδε με τα μάτια του) και επηρεάζει τις πράξεις μας αμεσότατα και εμμεσότατα, δηλαδή η εμβέλεια της επιρροής του μπορεί να είναι τόσο μεγάλη που να χάνονται και να είναι δυσπρόσιτα ως και απρόσιτα τα ίχνη της...

Το ότι η ευχή Happy Christmas and a Happy new Year με είχε κουράσει εδώ και χρόνια είναι το μόνο σίγουρο, όπως και τα κόμματα, οι φοιτητικές παρατάξεις, οι ειδήσεις, η γκλαμουριά και ο τρόπος που σχολιάζουν τα γεγονότα, τα τακτικά και τα έκτακτα όπως "οι γνωστοί άγνωστοι, προβαίνουν για άλλη μια φορά σε βανδαλισμούς διαστρέφοντας το νόημα των εορταστικών εκδηλώσεων, υποβαθμίζοντας για άλλη μια φορά τις ειρηνικές πορείες για τον εορτασμό της επετείου κτλ", κάνοντάς με να τα βάζω με τους κουκουλοφόρους, τους ταραξίες, αυτοί ήταν οι εχθροί μου και της ανόθευτης έκφρασης της δικής μου βούλησης μέσω της περιώνυμης δημοκρατίας μας, των εκλεγμένων αντιπροσώπων μου ... Και να που οι καταδίκες των επεισοδείων ήταν το πιο σημαντικό που έπρεπε να γίνει, κι αυτά επαναλαμβάνονταν κάθε χρόνο και έπρεπε από την αρχή στην τηλεθέατη, συγγνώμη αντιπροσωπευτική είναι η καθιερωμένη λέξη(!), αλλά σαν βιωμένη και πιο αντιπροσωπευτική λέξη αυτή μου βγαίνει, δημοκρατία μας κάθε φορά απλά και μόνο να εξεγείρουν το δημοκρατικό μας συναίσθημα και να τους καταδικάζουμε. Κανείς όμως δεν μας είπε ότι η καταδίκη ήταν στημένη από οργανωμένες ομάδες, που χάριζαν σε αυτούς που τους στήριζαν οικονομικά και ηθικά δόξα και λεφτά, όχι καμωμένα από την δική τους εργασία, αλλά άλλων που τους τα κλεβαν με την υπόσχεση ότι αν τους στηρίξουν κι αυτοί οικονομικά δεν θα μείνουν παραπονεμένοι... Η κουτοπονηριά λοιπόν μας κυβερνούσε και μας κυβερνά, τα λεφτά μας πάνε στις μίζες, στο φαίνεσθαι, στα λαμπάκια και στα υπέρκομψα ή απλά μοδάτα ρούχα που φοράνε οι λίγοι εκλεκτοί ευεργέτες μας, τα ποπ ειδωλά μας που με δόξα τους περιρρέουν αυτοί που μας "ενημερώνουν", που θέλουμε να τους μοιάσουμε,

αντί δημιουργικά να βελτιώνουμε τις συνθήκες ζωής μας,

αντί να μαθαίνουμε να αγαπάμε οικειοθελώς και όχι επειδή πρέπει τα παιδιά μας, τα αδέρφια μας (γιατί ολονών μάνα μας είναι η Γη),

να υπάρχει η ομορφιά μέσα μας και έξω μας, να βοηθάει ο καθένας όπως μπορεί τον διπλανό του και όποιον άλλον μπορεί,

να είμαστε αυτάρκεις γιατί ο καθένας μας παράγει κάτι χρήσιμο στον τομέα του. Ο καθένας να μπορεί να το παράγει το έργο του όσο το δυνατόν με καλύτερες συνθήκες, να μπορεί να σκέφτεται και να κρίνει για να συμμετέχει στις αποφάσεις και κατευθύνσεις που το σύνολο πρέπει να πάρει για να είναι αυτάρκες και να μπορεί να γεύεται ο καθένας τις μικροχαρές της ζωής και να ζει και να μοιράζεται τις λύπες του με αξιοπρέπεια και δύναμη και οι λύπες του με αιτία την αλαζονία και τον εγωϊσμό άλλων συνανθρώπων τους να είναι λίγες, και πραγματικά μεμονωμένες...

Η καταστροφή όμως αυτή του ανθρώπου, της κοινωνίας μας που περιέγραψα, πόσο γίνεται πρώτη είδηση, πόσο σχολιάζονται με λογική και διάλογο οι αιτίες της, πόσο επιστρατεύονται οι κάθε είδους όμορφες ικανότητες ανθρώπων που προσπαθούν να τις καλλιεργούν, για να παύσει να συνεχίζεται?

Οπότε το Happy Crisis μου κάνει πιο πολύ σαν ευχή, γιατί εύχομαι να συνειδητοποιήσουμε ότι ουσιαστικά αυτό που ευχόμαστε στους εαυτούς μας, συνεχίζοντας να ζούμε όπως ζούμε, επιβραβεύοντας την ατιμία, την απανθρωπιά που την έχουμε κάνει αξία μας, είναι μόνο στα λόγια Happy New Year, ενώ στην πραγματικότητα είναι Happy Crisis διαφορετικά βιωμένη από τον καθένα ανάλογα με τις ευκαιρίες που έχει για καλές συνθήκες ζωής, αλλά που αναπόφευκτα μας αφορά όλους, αφού ζούμε στον ίδιο χρόνο και χώρο και όχι ο καθένας μόνος του, αλλά σε αλληλεξάρτηση ο ένας με τον άλλον!

Για του λόγου το αληθές λοιπόν ας ευχηθούμε Happy Crisis and a Happy New Year !

Uno the 1st class Duo Kyr Pantelis Tres α ζείτε κι εσείς;

Τώρα τί και αν το λεωφορείο από κατασκευής της λέξης είναι για όλους, αυτοί που ορίζουν τις συνθήκες της διαδρομής, θέλουν για τους εαυτούς τους να έχουν ό,τι καλύτερο υπάρχει και δημιουργείται για τους ίδιους. Διαμορφώνουν ένα ελεγχόμενο πλήθος υπάκουων κουρασμένων περισσότερο μεν, αλλά ευπρεπώς και αξιοπρεπώς δε διαβιώντων καταναλωτών υποστηριχτών τους ή αδιάφορων για την εξουσία τους. Τέλος και για αυτούς που περισσεύουν και δεν μπορούν να επιζήσουν έχουν τα όπλα να τους σκοτώνουν ή να αδιαφορούν για αυτούς ανάλογα αν τους χρειάζεται η σιωπή τους για την όλβια high society, glamurous ζωή τους ή υποκριτικά να τους δίνουν ψίχουλα αυτοί οι μεγάλοι ευεργέτες...

Ακολουθεί το τραγούδι του Πάνου Τζαβέλλα ο κυρ Παντελής και είναι αφιερωμένο σε όλους τους κυρ Παντελήδες που πολλοί και πολλές είμαστε ή γινόμαστε μεγαλώνοντας ...

http://www.box.net/shared/xup3ui3r1q

Έντιμε άνθρωπε κυρ-Παντελή
έχεις κατάστημα κάπου στη γη
πουλάς εμπόρευμα, βγάζεις λεφτά
πολλά λεφτά, πολλά λεφτά
Τις Κυριακές πρωί στην εκκλησιά
σταυροκοπιέσαι στην Παναγιά

Έντιμε άνθρωπε κυρ-Παντελή
έχεις και σύζυγο, κόρη, παιδί
μοντέρνα έπιπλα, έγχρωμη tv,
τρως τροφή πνευματική.
Μακριά από κόμματα μην βρεις μπελά,
“Πατρίς, θρησκεία και φαμελιά”

Έντιμε άνθρωπε κυρ-Παντελή
τι κι αν πεθαίνουνε πάνω στη γη
χιλιάδες άνθρωποι, χωρίς ψωμί,
μαύροι, λευκοί ή κίτρινοι.
Ο γιός σου μοναχά να ‘ναι καλά
ν’ αφήσεις τ’ όνομα και τον παρά.

Έντιμε άνθρωπε κυρ-Παντελή
σκεύρωσες, σάπισες στο μαγαζί
τη νιότη ξόδεψες και την ορμή
για τη δραχμή, για το πετσί
δίπλα σου τ’ όνειρο, η ζωή και το φως
μα εσύ στο κουφάρι σου κλεισμένος εντός.

Ξέρεις πως δώσανε κυρ-Παντελή
άλλοι τα νιάτα τους και τη ζωή
να γίνει τ’ όνειρο φέτα ψωμί
να φας και ‘ συ κυρ-Παντελή;

Κι εσύ τι έδωσες κυρ-Παντελή;
πες μας τι έκανες σ’ αυτή τη γη;
πες μας τί άφησες κληρονομιά
που να εμπνέει τη νέα γενιά

Έντιμε άνθρωπε κυρ-Παντελή
έντρομε, άβουλε συ φασουλή
βρώμισες τ’ όνειρο και την ψυχή
άδειο πετσί χωρίς πνοή.

Έντιμοι άνθρωποι, νέα γενιά
θάψτε τους έντιμους μες στα σπαρτά
κι αυτούς που φτιάξανε τον Παντελή
σκουλήκι άχρηστο σ’ αυτή τη γη.

Λεω ....ειρήνης...φορείο

Σήμερα μπήκα σε πολλά λεωφορεία, 5 για την ακρίβεια και σε ένα bus και μου κόλλησαν οι λέξεις Λεωφορείο και bus και μαζί το ερώτημα πού πας, πού πάμε και πώς πάμε...

Ας ξεκινήσω από την ετυμολογία αυτών των λέξεων που τις ξέρουμε από μικρά παιδιά, αλλά εγώ προσωπικά δεν είχα αναρωτηθεί για την καταγωγή τους. Του λαού τα φορεία (λαός, γενική λεώς + φορείο =λεωφορείο), για όλους προορισμένα bus που βγαίνει από το λατινικό omnibus δοτική πληθυντικού του επιθέτου omnis = όλος-η-ο, δηλαδή σημαίνει για όλους.

Και τα έξι ήταν γεμάτα από κόσμο με οδηγούς ηρωϊκούς στη ζούγκλα των Αθηνών από αναρριχόμενο, διακλαδιζόμενο και κατακυριεύον μπετόν, αναθυμιάσεις των ιερών αντικειμένων, σύγχρονων φετίχ μας, των αυτοκινήτων να ανταγωνίζονται με το μπετόν ποιό θα πρωτοκαταλάβει τον τόπο αφήνοντας χωρίς χώρο τους ανθρώπους μπουχτισμένους μέσα σε αυτά ή ανάμεσά τους, από το πολύ καυσαέριο, τον λίγο ουρανό και το ελάχιστο πράσινο. Με το Έκτο, το Velvet bus περιπλανήθηκα, σαν θεατής μόνο δυστυχώς, και εκτός Αθηνών σε άλλες 6 πόλεις και σε ένα χωριό στην Ελλάδα με επιβάτες δημιουργικούς ροκάδες και τον οδηγό του τον ανακήρυξα με συνοπτικές διαδικασίες(ΓΙΑΤΙ ΕΤΣΙ!) τον πιο αγαπημένο μου οδηγό.

Όλες αυτές οι διαδρομές με έκαναν να παρομοιάσω και την ζωή με ένα λεωφορείο bus όπου γίνεται μία συνεχής μεταφορά αισθήσεων, σκέψεων και ενεργειών από τον καθένα μας σαν να είμαστε όλοι ένα λεωφορείο που μεταφέρει πολλά λεωφορεία...
Ο καθένας επιβάτης στο δικό του λεωφορείο, γέννημα του καιρού του, του λαού, της κοινωνίας να τον μεταφέρει σε λίγο πολύ ίδιες αλλά και διαφορετικές διαδρομές και στάσεις, αφού κάθε οδηγός είναι και αλλιώς ....

Και εγένετο ειρήνης_ΛΕΩφορείο

Για αυτά που μεταφέρω θα λέω με σκοπό την ειρήνη με όσα με απασχολούν, ενδιαφέρουν γιατί η ειρήνη είναι αδύνατο να κατακτηθεί στην απομόνωση και χωρίς τη φωνή του καθενός μας. Τώρα αν θα μπορέσει να πραγματοποιηθεί δύο πράγματα μόνο έχω να πω ότι 1)η ειρήνη είναι σε φορείο ίου ίου ίου και 2) μια οπτική λιγότερο δραματική και πιο πρακτική: την ειρήνη την φέρουμε μέσα μας ο καθένας και όλοι μαζί και θα την φέρναμε αν πιάναμε ο ένας το χέρι του άλλου...

Απόσπασμα από το ντοκιμαντέρ Velvet Bus της
Graziella Kanellou: {http://www.youtube.com/watch?v=f7YZpAdoYKE}