Guilty as charged και ελεύθερος!

Guilty as charged
http://www.box.net/shared/6061yotz2r
Written by Charlie Wadhams and Gus Seyffert
Good morning, your honor
May I approach the bench?
I don't even care what anyone thinks
I stay up all night and I smoke and I drink
I'm a wanted man and I'm blowin town
Don't even bother tryin' to hunt me down
The cops are sayin I belong behind bars
And I'm Guilty I'm Guilty as Charged

I ain't ever lost a fight in my life
I'll send you home crying to your fat and ugly wife
If you don't believe me when I tell you this
Well let me introduce you to my rock hard fist
If you're accusing me of living too hard
Then I'm Guilty
I'm Guilty as Charged

I ain't asking God to forgive my sins
Take a Good Look and you'll know where I've been
I'm dancing with the devil every night and everyday
People pay attention to the things that I say
I don't need anybody's help to rise above it
If you don't like the way I'm livin
Buddy why don't you shove it?
When you feel the ground shaking underneath your feet
Then that's yours truly walkin down the street
Come a little closer, girl, I'll show you my scars
Cause I'm Guilty I'm Guilty as Charged

If you're saying that my lovin's too large
Then I'm Guilty I'm Guilty as Charged
Oh I'm Guilty I'm Guilty as Charged
You Got Me I'm Guilty as Charged



Πολύ περίεργη η σημερινή μέρα
μετά από έναν καλό ύπνο
επιτέλους είδες το άσκοπο του άγχους.
Στον "Πύργο"του Κάφκα μία μέρα πριν
σου εντυπώθηκε και φώτισε την μέρα σου
μία φράση από ένα βιβλίο κατά τα άλλα σκοτεινό
:¨Καλή ευκαιρία για μια κρίση απελπισίας, σκέφτηκε, αν φυσικά βρισκόμουν εδώ κατά τύχη και όχι με την θέλησή μου"
Σκοτεινό γιατί δεν μπορείς να βρεις τους άρχοντες αυτού του τόπου που ορίζουν την ζωή σου αλλά για την ακρίβεια τους αφήνεις να ορίζουν την ζωή σου, θα μπορούσες πάντα να επιλέξεις την φυγή...και τελικά αγωνίζεσαι να πετύχεις τους σκοπούς σου σε αυτά τα στενά πλαίσια...
Περίεργο να λες κύριοι ένορκοι είμαι ένοχη σύμφωνα με το κατηγορητήριο σε έναν ζωντανό και εύθυμο ρυθμό όπως το λέει ο
Dewey Cox στο τραγούδι, κάπως έτσι μπορείς να προχωράς...
Η σκέψη μου είναι στην Ίμβρο και στο πανηγύρι της Παναγιάς και στην Ανάσταση του τόπου από τους νοσταλγούς ξενιτεμένους από αυτήν εδώ και γενιές, πιο όμορφο και συγκινητικό πανηγύρι από αυτό δεν θα υπάρχει σκέφτομαι και αναπολώ μαζί το πανηγύρι στο δικό μου χωριό που άλλαξε τόσο πολύ αν και δεν πατήθηκε από τους Τούρκους, από τον κακό τουρισμό ίσως, τον νεοπλουτισμό. Οι δικοί μας άνθρωποι, ό,τι πιο πολύτιμο διαθέτουμε σε αυτήν την ζωή, ακόμα κι αν φύγαν από μακριά μας, αυτή η απόσταση βέβαια αληθινά μυστήρια σαν την απόσταση από τον Πύργο στο βιβλίο...πώς να πλησιάσεις με την φυσική σου παρουσία σε αυτούς? η απόσταση γίνεται ποταμός και λίγοι ήρωες διέσχισαν τον Αχέροντα ποταμό, θεοί μετά γίνανε και πρέπει να συμβιβαστείς με αυτήν την απόσταση προσωρινά όσο είσαι από την άλλη πλευρα του ποταμού τουλάχιστον και να συνεχίσεις να ζεις, πάντα θα είναι δίπλα σου αυτοί που αγαπάς έστω σε μια άλλη διάσταση σαν μνήμη, σαν φωνή εσωτερική, σαν καταφύγιο.
Πόσο θα θελα μόνο να ζήσω με αγάπη. Χάνεσαι αν δεν έχεις τα σωστά πιστεύω, ελαφριά μπορεί να τα σχημάτισες, να λες και τί έγινε πάντα υπάρχει χρόνος μα αυτά να πέφτουν σαν λαιμητόμος, η παρομοίωση πάλι εμπνευσμένη από τον Πύργο :" Η πεποίθηση είναι σαν την λαιμητόμο: το ίδιο ανάλαφρη, το ίδιο βαριά"
Ζήσε το λοιπόν. Μακριά από περιορισμούς, ελεύθερος στην αγάπη, για να μην πληγώνεσαι από κοφτερές ψευδαισθήσεις. Τώρα πετώ μες της ζωής το πανηγύρι, το λες κι αυτό, guilty as charged ε και? Για να δεις ό,τι μπορέσεις και θελήσεις, θα θελες βέβαια κατά βάθος να μην υπάρχει Πύργος όπως όταν χόρευε ο θείος Αντώνης Φοξ ανγκλέ και χορευάμε όλοι μαζί χασαποσέρβικο και καλαματιανό! ό,τι θελήσεις γιατί η ζωή είναι μικρή και ήδη περιορισμένη από πύργους, διαφορετικά πιστεύω όταν προέρχονται από σκοτεινά πάθη, ασυνεννοησίες και φυλακές απάνθρωπες ή καλογυαλισμένες...

Δύσκολες και θεμελιώδεις εξισώσεις...

Την άκουσα να λέει ενώ στο ραδιόφωνο έπαιζε το τραγούδι

Αν η ψυχή είχε φωνή http://www.youtube.com/watch?v=jDJJuH7AVe4:

Είμαι=τον αγαπάω ΛΑΘΟΣ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ
2Η ΦΟΡΑ ΤΟ ΙΔΙΟ ΛΑΘΟΣ? ΓΙΑΤΙ?
Η ζωή δεν είναι ψεύτικη
ζήσε τη χωρίς καθρέφτες
μην αφήσεις μια αντανάκλαση, μια λαχτάρα να σε τυφλώσει
σε έχω πιάσει να σου αρέσει η ζωή δες ακόμα και η μη εκπλήρωση σε κάνει να συνεχίσεις τον δρόμο που κατά βάθος θέλεις
αγάπη αγάπη και αγαπάς χίλια δύο καθημερινά πράγματα, αγαπάς
και όταν αγαπάς δεν κλείνεις τα μάτια, δεν βυθίζεσαι στο ψέμα δεν θες να βασανίζεσαι
συνεχίζεις...


Οι στίχοι του Λάκη Λαζόπουλου βοηθάνε αρκετά αυτόν που θέλει να λύσει σωστά αυτές τις εξισώσεις αν και αναρωτιέμαι το κορμί ταλαιπωρεί την ψυχή ή η ψυχή το κορμί ή μήπως συμβαίνουν και τα δύο, τείνω πάντως προς την άποψη ότι η σκέψη είναι αυτή που παίζει τον καθοριστικό ρόλο και μπορεί να υψώσει ή να καταβαραρθρώσει το σώμα, η ψυχή πρέπει να αφεθεί στις πραγματικές ανάγκες του σώματος και να χορέψουν ένα όμορφο τανγκό πότε παίρνοντας ο ένας την πρωτοβουλία και πότε ο άλλος...

Μια φυλακή σε προσμένει όταν φοβάσαι
αυτό ψυχή μου να θυμάσαι.
Μια Κυριακή που πεθαίνει μην τη λυπάσαι
αν αγαπάς ο ίδιος θα' σαι.
Παίζει ο πόνος τα βράδια με την καρδιά σου
κυνηγάει τα δάκρυά σου
κι όταν στο δρόμο σου θα 'βρεις παλιά φιλιά σου
βάλτα στην αγκαλιά σου.
Αν η ψυχή είχε φωνή
και μπορούσε να μιλάει
κάνε πιο κει θα 'χε πει
στο κορμί που την χαλάει.
Αν η ψυχή είχε πιει
και μπορούσε να γελάει
κάνει πιο κει θα 'χε πει
στο κορμί που την ξεχνάει.
Χειμώνας σε περιμένει όταν αργήσεις
αυτή την άνοιξη να ζήσεις
κι όταν η αγάπη πεθαίνει να μη δακρύσεις
πόθους ξανά θ' αναστήσεις.

Διαβάζοντας πάντα ευχάριστα από τον Καρυωτάκη Baudelaire

Σαν πρόλογος

Η κούνια μου ακουμπούσε στη βιβλιοθήκη, Βαβήλ σκοτεινόν, όπου μυθιστόρημα, επιστήμη, μυθολογία, τα πάντα, η λατινική τέφρα και η ελληνική σκόνη, ανακατευόσαντε. Δεν ήμουν μεγαλύτερος από ένα βιβλίο.Δύο φωνές μου μιλούσαν. Η πρώτη, ύπουλη και σταθερή, έλεγε: «Η Γη είναι ένα γλύκισμα ωραίο· μπορώ (και η ευχαρίστηση σου θα 'ναι τότε χωρίς τέλος!) να σου δώσω μιαν όρεξη παρόμοια μεγάλη». Και η δεύτερη: «Ελα! ω, έλα στο ταξίδι των ονείρων, πέρα από το δυνατό, πέρα από το γνωρισμένο!». Και η φωνή αυτή ετραγουδούσε όπως ο άνεμος στις ακρογιαλιές, φάντασμα που κλαυθμυρίζει και κανείς δεν ξέρει πούθε ήρθε, που χαϊδεύει το αυτί κι όμως τρομάζει. Σου απάντησα: «Ναι! γλυκιά φωνή!».Από τότε κρατάει αυτό που μπορεί, αλίμονο! να ειπωθεί πληγή μου και πεπρωμένο μου. Πίσω από τις σκηνοθεσίες της απεράντου υπάρξεως, στο μελανότερο της αβύσσου, βλέπω καθαρά κόσμους παράξενους, και, θύμα εκστατικό της οξυδέρκειάς μου, σέρνω φίδια που μου δαγκάνουν τα πόδια. κι από εκείνο τον καιρό αγαπώ τόσο τρυφερά, καθώς οι προφήτες, την έρημο και τη θάλασσα, γελώ στα πένθη κλαίω στις γιορτές, βρίσκω μια γεύση γλυκιά στο πικρό κρασί, νομίζω πολλές φορές για ψέματα τις αλήθειες, και, με τα μάτια στον ουρανό, πέφτω σε γκρεμούς.Αλλά η Φωνή με παρηγορεί και λέει: «Κράτησε τα όνειρά σου· οι συνετοί δεν έχουν έτσι ωραία σαν τους τρελούς!»

CHARLES BAUDELAIRE

Το κείμενο είναι από τη Συλλογή Νηπενθή του Καρυωτάκη. Η λέξη νηπενθή είναι ομηρική («νηπενθές φάρμακον», Οδύσσεια, δ 221) και σημαίνει: που διώχνουν το πένθος. Αναφέρω για ιστορικούς λόγους ότι ο Μπωντλαίρ -- με το παραπάνω κείμενο του οποίου προλογίζει τη συλλογή του ο Κ. -- χαρακτήρισε "pharmakon nepenthes" το όπιο. )

Με αφορμή τις ευρωεκλογές (ποιές;;!!)ΚΑΘΑΡΣΙΣ του Κώστα Καρυωτάκη

Βέβαια. Έπρεπε να σκύψω μπροστά στον ενα και, χαίδεύοντας ηδονικά το μαύρο σεβιότ - παφ, παφ, παφ, παφ -, «έχετε λίγη σκόνη» να είπω «κύριε Aλφα».Ύστερα έπρεπε να περιμένω στη γωνιά, κι όταν αντίκριζα την κοιλιά του άλλου, αφού θα 'χα επί τόσα χρόνια παρακολουθήσει τα αισθήματα και το σφυγμό της, να σκύψω άλλη μια φορά και να ψιθυρίσω εμπιστευτικά: «Ωχ, αυτός ο Αλφα, κύριε Βήτα...»Έπρεπε πίσω από τα γυαλιά του Γάμμα, να καραδοκώ την ιλαρή ματιά του. Αν μου την εχάριζε, να ξεδιπλωσω το καλύτερο χαμόγελό μου και να τη δεχθώ όπως σε μανδύα ιππότου ένα βασιλικό βρέφος. Αν όμως αργούσε, να σκύψω για τρίτη φορά γεμάτος συντριβή και ν' αρθρώσω: «Δούλος σας, κύριε μου».Αλλα πρώτα πρώτα έπρεπε να μείνω στη σπείρα του Δέλτα. Εκεί η ληστεία γινόταν υπό λαμπρούς, διεθνείς οιωνούς, μέσα σε πολυτελή γραφεία. Στην αρχή δεν θα υπήρχα. Κρυμμένος πίσω από τον κοντόπαχο τμηματάρχη μου, θα οσφραινόμουν. Θα είχα τρόπους λεπτούς, αέρινους. Θα εμάθαινα τη συνθηματική τους γλώσσα. Η ψαύσις του αριστερού μέρους της χωρίστρας θα εσήμαινε: «πεντακόσιες χιλιάδες». Ένα επίμονο τίναγμα της στάχτης του πούρου θα έλεγε: «σύμφωνος». Θα εκέρδιζα την εμπιστοσύνη όλων. Και, μια μέρα, ακουμπώντας στο κρύσταλλο του τραπεζιού μου, θα έγραφα εγώ την απάντηση: «Ο αυτόνομος οργανισμός μας, κύριε Εισαγγελεύ...»Έπρεπε να σκύψω, να σκύψω, να σκύψω. Τόσο που η μύτη μου να ενωθεί με τη φτέρνα μου. Έτσι βολικά κουλουριασμένος, να κυλώ και να φθάσω.Κανάγιες!Το ψωμί της εξορίας με τρέφει. Κουρούνες χτυπούν τα τζάμια της κάμαρας μου. Και σε βασανισμένα στήθη χωρικών βλέπω να δυναμώνει η πνοή που θα σας σαρώσει.Σήμερα επήρα τα κλειδιά κι ανέβηκα στο ενετικό φρούριο. Επέρασα τρεις πόρτες, τρια πανύψηλα, κιτρινωπά τείχη, με ριγμένες επάλξεις. Όταν βρέθηκα μέσα στον εσωτερικό, τρίτο κύκλο, έχασα τα ίχνη σας. Κοιτάζοντας από τις πολεμίστριες, χαμηλά, τη θάλασσα, την πεδιάδα, τα βουνά, ένιωθα τον εαυτό μου ασφαλή. Εμπήκα σ' ερειπωμένους στρατώνες, σε κρύπτες όπου είχαν φυτρώσει συκιές και ροδιές. Εφώναζα στην ερημία. Επερπάτησα ολόκληρες ώρες σπάζοντας μεγάλα, ξερά χόρτα. Αγκάθια κι αέρας δυνατός κολλούσαν στα ρούχα μου. Με ήβρε η νύχτα...

O Κ. Καραμανλής στους 10 Μεγάλους Έλληνες? ΕΛΕΟΣ

Ο Κ. Καραμανλής δεν θα έπρεπε κατά τη γνώμη μου με τίποτα να βρίσκεται ανάμεσα στους υπόλοιπους 9 ως υποψήφιος μάλιστα για Μεγαλύτερος Έλληνας. Έλεος πόση ανδρεία χρειάστηκε για να οικοδομήσει τη Νέα Δημοκρατία? δεν ήξερε δεν έβλεπε τί οικοδομούσε? εκτός από λίγες εξαιρέσεις πόσους σοβαρούς έντιμους εργατικούς και δημιουργικούς ανθρώπους ανέθρεψε, εξέθρεψε αυτή η παράταξη? δεν λέω ότι ήταν ό ίδιος ο χειρότερος των ομοίων του αλλά μη τρελαθούμε η βιτρίνα ήταν ενός κομματικού διεφθαρμένου και καταπιεστικού συστήματος όσο για την μεταπολιτευτική του πορεία τί να πει κανείς για τη Νέα Δημοκρατία ? ότι είναι ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κόμμα? μόνο τα σλόγκαν του να ακούσεις τρελαίνεσαι :

"Σε περιμένω να 'ρθεις και πάλι Μαζί να φτιάξουμε μια Ελλάδα μεγάλη Να 'ρθεις σαν άνοιξη να διώξεις τα χιόνια Να τραγουδούν στα δέντρα πάλι τ' αηδόνια Ο ουρανός θα 'ναι γαλάζιος και πάλι Απ' το βοριά ως το πιο νότιο ακρογιάλι Και στην ψυχή μας θα υπάρχει γαλήνη Γιατί η καρδιά αγάπη μέσα της κλείνει Σε περιμένω να 'ρθεις και πάλι Μαζί να φτιάξουμε μια Ελλάδα μεγάλη Μαζί να γράψουμε λαμπρή ιστορία Ζήτω η Ελλάδα Ζήτω η θρησκεία Ζήτω η Νέα Δημοκρατία Εμείς το μίσος την κακία ξεχνάμε Και το συμφέρον όλων πάντα κοιτάμε Για εμάς τα χρώματα δεν έχουν αξία Γιατί πιστεύουμε πατρίδα θρησκεία"

Και πού να έχεις την τύχη να ακούσεις και να δεις από κοντά τη δράση της πολιτικής της παράταξης στα ελληνικά Πανεπιστήμια που τα λυμαίνεται μεταξύ άλλων με κύριο σύνθημα "είναι τρελός ο αρχηγός "ακόμα και στις γενικές συνελεύσεις, ε ρε κλαυσίγελως που θα πεφτε για τον ανθό, το μέλλον της ελληνικής κοινωνίας αν μεταδίδονταν από κανάλι εθνικής εμβέλειας οι προβληματισμοί και οι συζητήσεις της. Καλό θα ήταν ακόμη, όπως πάει στην Βουλή των εφήβων, να παρευρίσκετο μια φορά και εκεί ο τωρινός αρχηγός τους ,ανηψιός του Μεγάλου, για να θαυμάσει την σκέψη των ακολούθων της πολιτικής ακαδημίας του θείου του και κοίτα να δεις που θα πίστευε ότι βρίσκεται στην Θύρα 7 ή 13 ή μήπως θα ενθουσιαζόταν και θα άρχιζε και αυτός να φωνάζει "Είναι τρελός ο αρχηγός"?...

Το ότι εργάστηκε για την είσοδο της χώρας μας στην ΕΟΚ και βοήθησε στην αποκατάσταση της δημοκρατίας βεβαίως να του αναγνωριστεί χωρίς να είναι αυτός που θυσιάστηκε ή κόπιασε τόσο για να την φέρει, μην ξεχνάμε ότι οι ίδιοι οι στρατιωτικοί πραξικοπιματίες τον καλέσανε όταν τα κάνανε μαντάρα ή μήπως αγωνίστηκε στο Παρίσι για την Δημοκρατία? μπορεί λοιπόν να κριθεί η προσφορά του θετική, το ισοζύγιο προφανώς θετικό, πόσο μάλλον να τοποθετηθεί σε τόσο υψηλό βάθρο ? γιατί να μην πει ο μελλοντικός αντικειμενικός ιστορικός όχι? δεν είναι αυτός που έφτιαξε και υπηρέτησε μια παράταξη που τις πράξεις της καθημερινά τις πληρώνουμε και θα της πληρώνουμε που πίσω από την ευρωπαϊκή δημοκρατική βιτρίνα της παραμένει το σύστημα το κομματικό, οι απέραντοι κόπροι του Αυγεία τυλιγμένοι σε λαιφστάιλ κενότητας, μιζέριας και μη προόδου?

Όσο για τα περί σεβασμού της δημοκρατικής ψηφοφορίας είναι λόγια που δεν στέκουν αφού η ουσία της δημοκρατίας είναι πάνω από όλα η ελεύθερη έκφραση της γνώμης και όχι η απαραίτητη συμφωνία με την πλειοψηφία που είναι χαρακτηριστικό ακριβώς των κάθε είδους δικτατοριών.

Και λέω αύριο θα γίνουμε ακόμα πιο απλοί

Τα παράδοξα του Διεθνούς Δικαίου Μέρος Α Πώς δεσμεύεται διεθνώς ένα κράτος με τεχνάσματα αποδυνάμωσης της νομοθετικής εξουσίας του

Στην Ελλάδα σπουδαίες στην διατυπωσή τους συνταγματικές διατάξεις σχετικές με τη σύναψη διεθνών συνθηκών παραβιάζονται εύκολα ως ασήμαντες στην πράξη

Στις προϋποθέσεις για τη σύναψη των διεθνών συνθηκών το Ελληνικό Σύνταγμα ορίζει στο άρθρο 28 παράγραφος 2 ότι για να εξυπηρετηθεί σπουδαίο εθνικό συμφέρον και να προαχθεί η συνεργασία με άλλα κράτη, μπορεί να αναγνωρισθούν με συνθήκη ή συμφωνία, σε όργανα διεθνών οργανισμών αρμοδιότητες που προβλέπονται από το Σύνταγμα. Για την ψήφιση νόμου που κυρώνει αυτή τη συνθήκη ή συμφωνία απαιτείται πλειοψηφία των 3/5 του όλου αριθμού των βουλευτών, στην πράξη όμως η αυξημένη αυτή πλειοψηφία δεν απαιτήθηκε κατά τη συγκατάθεση για τη σύναψη σημαντικών κειμένων της ευρωπαϊκής ενοποιήσεως μεταγενέστερων της εντάξεως της χώρας μας στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα για λόγους πολιτικούς...

Σύμφωνα με το άρθρο 36 παράγραφος 2 του Συντάγματος για να συναφθεί διεθνής συνθήκη από την οποία προκύπτουν παραχωρήσεις για τις οποίες τίποτα δεν μπορεί να οριστεί χωρίς νόμο ή επιβαρύνουν ατομικά τους Έλληνες πρέπει να κυρωθεί από τη Βουλή, κατά άρθρο όμως 44 παρ. 1 του Συντ. σε έκτακτες περιπτώσεις εξαιρετικά επείγουσας και απρόβλεπτης ανάγκης μπορεί ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ύστερα από πρόταση του υπουργικού Συμβουλίου να εκδίδει πράξεις νομοθετικού περιεχομένου οι οποίες όμως συνεχίζουν να ισχύουν μόνο αν εγκριθούν από τη Βουλή εντός τριμήνου από την υποβολή τους που πρέπει να γίνει μέσα σε 40 μέρες από την έκδοσή τους ή από τη Σύγκληση της Βουλής σε Σύνοδο και ερμηνεύοντας ότι αυτές οι νομοθετικές πράξεις μπορεί να αφορούν και τη σύναψη διεθνής Συνθήκης ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας επικύρωσε την Ενιαία Ευρωπαϊκή Πράξη πριν τη συγκατάθεση της Βουλής το 1987 αν και στην επιστήμη αμφισβητήθηκε αυτή η ερμηνεία της διάταξης και η παραβίαση κατά αυτόν τον τρόπο της παρ.2 του α.36 του Συντάγματος. Όσο για την εξαιρετικά επείγουσα και απρόβλεπτη ανάγκη που επικαλέστηκε η κυβέρνηση εκείνη την χρονική συγκυρία πραγματικά αναζητείται από περιέργεια για το τί μπορεί να ερμηνευτεί ότι συνιστά αυτήν την ανάγκη...

Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΚΟΛΟΥΘΩΝΤΑΣ ΤΑ ΔΙΕΘΝΗ ΠΑΡΑΔΟΞΑ

Οι συμφωνίες απλοποιημένης μορφής συνάπτονται συνήθως με την υπογραφή του υπουργού των Εξωτερικών ή και άλλου εξουσιοδοτημένου κατά το εσωτερικό δίκαιο υπουργού ή των διπλωματικών αντιπροσώπων και δεν χρειάζεται η συγκατάθεση της νομοθετικής εξουσίας για την ισχύ τους, αφορούν τεχνικά και διοικητικά θέματα ή στρατιωτικά σύμφωνα που συνάπτονται στο πεδίο της μάχης, στις εκεχειρίες, ανακωχές ή στις λεπτομέρειες εφαρμογής κανονικά επικυρωμένων συνθηκών, όμως ως τέτοιες θεωρήθηκαν συμφωνίες εξαιρετικής σημασίας όπως η συμφωνία του Μονάχου το 1938 που παραχώρησε την περιοχή των Σουδητών στη Γερμανία, της Γιάλτας του 1945 και άρα συνάφθηκε με την υπογραφή του Πρόεδρου Ρούζβελτ και όχι με την έγκριση της Γερουσίας αλλά και πρόσφατα το 1995 η συμφωνία "μεταξύ ανωνύμων "για την Πρώην Γιουγκοσλαβική Μακεδονία ή αλλιώς ¨ενδιάμεση συμφωνία" μεταξύ της ΠΓΔΜ και της χώρας μας που δεν επικυρώθηκε από την ελληνική πλευρά αφού θεωρήθηκε τότε από το Υπ. Εξωτ. ως συμφωνία απλοποιημένης μορφής...

Ειρήνη

Ειρήνη

του Γιάννη Ρίτσου

Στον Κώστα Βαρνάλη

Τ' όνειρο του παιδιού είναι η ειρήνη.

Τ' όνειρο της μάνας είναι η ειρήνη.

Τα λόγια της αγάπης κάτω απ' τα δέντρα,

είναι η ειρήνη.

Ο πατέρας που γυρνάει τ' απόβραδο μ' ένα

φαρδύ χαμόγελο στα μάτια

μ' ένα ζεμπίλι στα χέρια του γεμάτο φρούτα

κ' οι σταγόνες του ιδρώτα στο μέτωπό του

είναι όπως οι σταγόνες του σταμνιού που

παγώνει το νερό στο παράθυρο,

είναι η ειρήνη.

Όταν οι ουλές απ' τις λαβωματιές κλείνουν

στο πρόσωπο του κόσμου

και μες στους λάκκους πού

σκαψαν οι οβίδες

φυτεύουμε δέντρα

και στις καρδιές πού

καψε η πυρκαϊά δένει τα

πρώτα της μπουμπουκια η ελπίδα

και οι νεκροί

μπορούν να γείρουν στο πλευρό

τους και να κοιμηθούν δίχως παράπονο

ξέροντας πως δεν πήγε το αίμα τους του κάκου,

είναι η ειρήνη.

Ειρήνη είναι η μυρωδιά του φαγητού το βράδι,

τότε που το σταμάτημα του αυτοκίνητου στο δρόμο δεν είναι φόβος,

τότε που το χτύπημα στην πόρτα σημαίνει

φίλος,

και το άνοιγμα του παραθύρου κάθε ώρα

σημαίνει ουρανός

γιορτάζοντας τα μάτια μας με τις μακρινές

καμπάνες των χρωμάτων του,

είναι η ειρήνη.

Ειρήνη είναι ένα ποτήρι ζεστό γάλα

και ένα βιβλίο μπροστά στο παιδί που ξυπνάει.

Τότε που τα στάχυα γέρνουν τόνα στ' άλλο

λέγοντας: το φως, το φως, το φως,

και ξεχειλάει η στεφάνη του ορίζοντα φως

είναι η ειρήνη.

Τότε που οι φυλακές επισκευάζονται να

γίνουν βιβλιοθήκες,

τότε που ένα τραγούδι ανεβαίνει από

κατώφλι σε κατώφλι τη νύχτα

τότε που τ' ανοιξιάτικο φεγγάρι βγαίνει απ'το σύννεφο

όπως βγαίνει απ' το κουρείο της συνοικίας

φρεσκοξυρισμένος ο εργάτης το

Σαββατόβραδο

είναι η ειρήνη.

Τότε που η μέρα που πέρασε

δεν είναι μια μέρα που χάθηκε

μα είναι η ρίζα που ανεβάζει τα φύλλα της χαράς μέσα στο βράδι

και είναι μια κερδισμένη μέρα κι ένας δίκαιος ύπνος

τότε που νιώθεις πάλι ο ήλιος να δένει

βιαστικά τα κορδόνια του

να κυνηγήσει τη λύπη απ' τις γωνιές του χρόνου

είναι η ειρήνη.

Ειρήνη είναι οι θυμωνιές των αχτίνων στους

κάμπους του καλοκαιριού

είναι τ' αλφαβητάρι της καλοσύνης στα γόνατα της αυγής.

Όταν λες: αδελφέ μου -- όταν λέμε: αύριο θα χτίσουμε

όταν χτίζουμε και τραγουδάμε

είναι η ειρήνη.

Τότε που ο θάνατος πιάνει λίγο τόπο στην καρδιά

κ' οι καμινάδες δείχνουν με σίγουρα

δάχτυλα την ευτυχία,

τότε που το μεγάλο γαρύφαλλο του δειλινού

το ίδιο μπορεί να το μυρίσει ο ποιητής κι ο

προλετάριος

είναι η ειρήνη.

Η ειρήνη είναι τα σφιγμένα χέρια των

ανθρώπων

είναι το ζεστό ψωμί στο τραπέζι του κόσμου

είναι το χαμόγελο της μάνας.

Μονάχα αυτό.

Τίποτ' άλλο δεν είναι η ειρήνη.

Και τ' αλέτρια που χαράχουν βαθειές

αυλακιές σ' όλη τη γης

ένα όνομα μονάχα γράφουν:Ειρήνη.

Τίποτ' άλλο.

Ειρήνη.

Πάνω στις ράγες των στίχων μου

το τραίνο που προχωρεί στο μέλλον

φορτωμένο στάρι και τριαντάφυλλα

είναι η ειρήνη.
Αδέρφια μου,

μες στην ειρήνη διάπλατα ανασαίνει

όλος ο κόσμος με όλα τα όνειρά του.

Δώστε τα χέρια, αδέρφια μου,

αυτό 'ναι η ειρήνη.

Αθήνα, Γενάρης, 1953

Αγάπη

ΑΓΑΠΗ
Κι ήμουν στο σκοτάδι. Κι ήμουν το σκοτάδι. Και με είδε μια αχτίδα

Δροσούλα το ιλαρό το πρόσωπό της
κι εγώ ήμουν το κατάξερο ασφοδίλι.
Πώς μ' έσεισε το ξύπνημα μιας νιότης,
πώς εγελάσαν τα πικρά μου χείλη!

Σάμπως τα μάτια της να μου είπαν ότι
δεν έιμαι πλέον ο ναυαγός κι ο μόνος,
κι ελύγισα σαν από τρυφερότη,
εγώ που μ' είχε πέτρα κάνει ο πόνος.

Στίχοι: Κώστας Καρυωτάκης
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Πρώτη εκτέλεση: Βασίλης Παπακωνσταντίνου

Έτσι είναι φίλε μου η ζωή

http://www.box.net/shared/oye1fc09pu

τραγουδάει η Ελεωνόρα Ζουγανέλη
στίχοι, μουσική : Φίλιππος Πλιάτσικας


Κάποιος πετάει και προσγειώνεται
κάποιος γελάει και απογειώνεται
κάποιος πληρώνει, κάποιος πληρώνεται,
κάποιος σκοτώνει και κάποιος σκοτώνεται.

Έτσι είναι φίλε μου η ζωή
μη ρωτάς να βρεις γιατί
Μια γυναίκα, μια παιδί
δεν θα βρεις ποτέ γιατί.

Για κάποιον φεύγει, για κάποιον έρχεται
για κάποιον κλέβει, για κάποιον κλέβεται
για κάποιον κλαίει και απομακρύνεται,
για άλλον γελάει και παραδίνεται.